تجلی حقیقت

در این سه بخش می خواهیم سخنان گرانقدر و تکان دهنده مرحوم حضرت آیت الله العظمی شهید دستغیب شیرازی(نورالله قبره الشریف) را در مورد گناه بزرگ خودارضایی(استمناء) بیان کنیم؛فسمت اول سخنان گرانسنگ ایشان را می خوانیم:

دهم از گناهان کبیره ای که بر آن وعده عذاب داده شده،استمنا است و آن بیرون کردن منی خود است از راه غیر طبیعی مانند:مالیدن به دست یا سایر اعضا خود یا به اعضای دیگری غیر از همسر.

در آخر کتاب حدود جواهر می نویسد:

هرکس به دستش یا عضو دیگرش استمنا کند،باید تعزیز شود،چون کار حرامی بلکه کبیره ای را مرتکب شده است.

چنانکه از حضرت صادق(علیه السلام) از حکم آن می پرسند،آن حضرت می فرماید:

گناه بزرگی است که خداوند در قرآن مجید از آن نهی فرموده است و استمنا کننده مثل این است که با خودش نکاح کرده و اگر کسی را که چنین کاری می کند،بشناسم با او همخوراک نخواهم شد!

راوی می پرسد از کجای قرآن حکم آن فهمیده  شود؟

فرمود:از آیه(هرکس با غیر از همسر و کنیزش شهوتش را دفع کند،ایشان تجاوز کارانند.)

راوی پرسید:گناه زنا بزرگتر است یا استمنا؟

آن حضرت فرمود:استمنا گناه بزگی است.

از امام (علیه السلام) حکم استمنا را می پرسند؛می فرماید:

از گناهان بزرگ و بسیار زشت است

از حکم کسی که با حیوانی جمع شود یا بوسیله مالیدن شهوتش را دفع کند،پرسیدند؛

فرمودند:هرکس شهوت خود را به این وسیله یا مانند آن دفع کند،در حکم زنا کردن است.یعنی با گناه زنا برابر می باشد.

حضرت صادق(علیه السلام) می فرماید:

سه دسته اند که خداوند با ایشان سخن نمی گوید و با نظر رحمت به ایشان نمی نگرد و پاکشان نفرموده و برایشان عذاب دردناکی است:کسی که موی سفیدش را بکند (تانمایش دهد  که جوان است )و کسی که به وسیله عضو خودش شهوتش را خارج کند و کسی که با او لواط کرده شود.

رسول خدا(صلی الله علیه و آله )می فرماید:

کسی که با دست،شهوت خود را بیرون کند ملعون است.

مرحوم صاحب جواهر(ره) می فرمایند:

مستفاد از ادله،جواز استمنا با زوجه و کنیز است و لیکن اولی ترک آن است.

و در مسالک نیز قریب به همین را ذکر فرموده و لیکن طریق احتیاط در ترک آن است.(احتیاط آن است که حتی با زوجه یا کنیز هم خودارضایی نکند)

پایان بخش اول

منبع:کتاب گناهان کبیره جلد دوم مبحث استمناء

نویسنده:مرحوم شهید حضرت آیت الله العظمی دستغیب شیرازی(رحمت الله تعالی علیه)